Vishwa Marathi Parishad
May 3, 20211 min
आहे मनोहारी जरी माझा हा मास्क
पण काय अडचणी येतात मला डोन्ट आस्क
कोविड मुळे हा माझ्या चेहऱ्यावर चढला
थोडे दिवस म्हणता म्हणता तिथेच थांबला
नातू माझा लहानसा मला हसून पाहतो
मी मात्र त्याला मास्क मधून फक्त दिसतो
दिसलो जरी त्याला ओळख पटत नाही
चेहऱ्यावर हावभाव नसलेला आजोबा त्याला पटत नाही
मास्क मुळे आपण सगळे भावनाशून्य चेहरे झालो
एकमेकांना हसून अभिवादन करायचे हेही विसरलो
समोरून मित्र भेटला तरी माझे हास्य त्याला दिसत नाही
आजकाल हा फारच शिष्ट झाला म्हणून तोही बोलत नाही
खरेदीला आम्ही मार्केट मधे जेव्हा जातो
सगळे मास्क घातलेले गिऱ्हाइकच तिथे असतो
कोणी काय मागितले ते दुकानदाराला कळत नाही
बावचळून शेवटी तो जे काही देतो ते नाही म्हणवत नाही
कधी जातो आम्ही सिनेमाला
पहिली अडचण येते तिथे काउंटर ला
किती तिकीट मागितले ते त्याला ऐकू येत नाही
शेवटी हाताची बोटे दाखवल्याशिवाय उपाय नाही
आता हेच मागतो मी वरदान खास
मोकळा व्हावा माझा आणि जगाचा श्वास
फुलावे आधीसारखे मोकळे हास्य सदा
आणि पुन्हा मित्रांना टाळ्या द्याव्या एकदा
दीपक भालेराव
आर्यावर्त, नाशिक,
सेल 9869332169
ई-मेल ddbhalerao1@gmail.com
ही कविता कशी वाटली ? लाईक करा, कमेंट करा आणि व्हॉट्सअॅप, फेसबुकवर शेअर करा.