(कवी: निर्मलचंद्र पवार)
मी कृष्णभक्तित अनुभवलेलं हे एक द्रृश्य आहे, कदाचित तुम्हालाही ही अनुभूती येईल...
काय वर्णु त्या केशवा
उठला गुपचुप मध्यरात्रिला..
कौस्तूभ मस्तकी ,
मयूर पीस शोभे साथीला !
गळा वैजयंति कानी कुंडले ,
पिताम्बर नेसीला !
खोचिलि पावरी कनवटि ..
अन सज्ज जाहला !
बासरीने खुणेची साद घाली,
सर्व सख्या गोपालां !
जमले सगळे मित्र मंडळ ,
शांत यमुना काठा..
ल्यायले सर्व अनुपम वसने ,
अन शिरी मोर पिसा ..
दिसे विलोभनीय सारे,
जणू दिव्य साथीदारकृष्णा..!
मग रात्रीच खेऴ चाले ,
उधाणे आनंदभावना !
यमुनाहि मग ऊल्हासे..
येइ खळाऴत साथीला ..!
विकसित चंद्रहीं उत्सुक,
पाही तेजप्रभे अवधाना!
खग लता वृक्षहीं आनंदे,
डोलति,न्याहाळती जलसा!
अन अवचित मेघहीं करती दाटी ,
धावती श्रीहरी दर्शना !
वर्षाहींमागोमाग भूरभूरे ,
जणू नयनी अश्रू आसमंता !
जाणुनी तो शिड्कावा..
आर्द्र प्रेमस्पर्श शरीरा ,
योगेश्वरे स्मितहास्ये..
नयनेच स्वीकारून त्या प्रेमा,
देइ सांत्वना , अन खुणे आज्ञापीत इंद्रा..
रोखण्या त्या जल-धारा !
रास रंगला मग असा अविरत ,
काळहीं तेथे थांबला.. !
हरीची गुप्त चतुराई,
ना कळली काही कोणा !
बेभान टिपरि चालली,
नामाधव चुकला ताला !
त्या चांदण्यात चंदेरी ,
साथीला शीतल वारा !
अहा स्वर्गींच्या गंधर्वा, देवा वाटे हेवा,
उतरले पाहण्या दंगा !
खेळता हरीसंगे जाहलेकृष्णमय,
हरले सर्व भाना..
ज्ञान समस्त वेदांचे ,
निमालीमीतु पणाची भावना ..
प्रत्येक सखा मैत्रिणीस ..
आली अनुभूति जेव्हा..
की रमलो संगेकृष्णा,
मग थांबला रास तेव्हा
तृप्त सवंगडी दमले,
श्रम परिहारे विनवीतीकृष्णा!
वाजवी वाजवी ना रे मोहना ,
दिव्य तुझा तो पावा!
हासुनी भगवंते पाहीले ,
डोलला पाहूनीभक्तिरसा!
श्रीकृष्णे तेही केले ,
ऐकवूनि बासरी, तोषविले सखयां !
ते गोधन होते स्तब्ध ,
सुख निद्रा समस्त गोकुळा..
सारे मस्तीत परतले घरा,
ना उरल्या पाऊल खुणा!
ही कैसी प्रभुची लीला..
जाणे एकची तो श्रीधरा !
कविता कशी वाटली? कमेंट करा. कविता व्हॉट्सअ‍ॅपवर शेअर करा.
श्री निर्मलचंद्र पवार (ठाणे)
ईमेल: kasturinirmal@gmail.com
ब्लॉग ला सबस्क्राइब करा.