अहंकाराचा कर्दनकाळ

एवढ्याश्या या विषाणूनं । अहंकाराला पळवून लावलं

पृथ्वीसकट माणसाला । डोळयांदेखत कैद केलं

किती हा काळ ! कर्दनकाळ !! जीवघेणा सर्वकाळ ?

एकांताच्या कोंडवाड्यात । शांतिदूत प्रलयकाळ..?

पांढरा-हिरवा-गडद लाल । काटेरी मुकूट कुठून आला ?

सर्वच ग्रहगोलांची । भविष्यवाणी तोच झाला..!!

रख्ख उन्हाच्या रांगोळीतही । झाडं कापली माणसांवाणी

उजाड काया.. उजाड रया । खाक केली जंगले ज्यांनि..!!

निसर्गावरचा विजय हा । निश्चितच मुजोर होता

पृथ्वीवरच घाव घालत । कुठला आत्मा जळत होता .. ?

टॉवरवरच्या टॉवरवरती । घरटी आपली बांधू चला

ही तर चंद्र-मंगळाची नांदी । पाखरांसोबत नांदू चला

शीतयुद्ध हे जैवयुद्धाशी । कुठेच आकांड-तांडव नाही

अवकाशाचे सम्राट जे-ते । त्यांनाही भोग चुकला नाही

विश्वंभराचा सैरभैर मेंदू । एकांतातही भ्रमिष्ट होता

तेहतीस कोटी देवआत्मा । कुठल्या कुलूपात बंदिस्त होता ..?

जातीधर्माच्या मोडून शिड्या । नाना रंग हे एक दिसू दे !

लाल रंगाला चटावलेले । एकाच सूर्यात विलिन होऊ दे..

माझ्यातला मी दुषित आत्मा । माणूसकीचे स्त्रोत फवारून ;

निर्जंतुकीकरण करून घेतो

अहंकाराच्या षडरिपूंना । माणूस म्हणून विराम देतो

एवढ्याशा या विषाणूला । पृथ्विगोलासह शरण जातो

कर्दनकाळाचा अहंकार मी । तुझ्याच बिंदूत विलिन होतो ..

कवी: विलास माळी, गडहिंग्लज, (जि. कोल्हापूर)

मो.: ९४२२०३३८४०

ईमेल: vilas3375@gmail.com

विश्व मराठी परिषदेच्या व्हॉट्सअ‍ॅप लिस्टला सामील होण्यासाठी आमचा 7066251262 हा क्रमांक सेव्ह करुन त्यावर Join VMParishad असा मेसेज पाठवा.