पहाट

पहाटओली दवात नाहली

रवीकिरणांनी प्रभात झाली

गर्द निळा अन मत्त केशरी

सप्तसुरानि सजलि अवनि

खुणावतो तो शशीधर सदनी

हलकेच खुलली जाई जूई

धुक्यामधुनी ती पहाट आली

पवनाने ती घालुन फुन्कर

प्राजक्त ही गेला बहरून

केशरी गुलाब फुलला

सदाफुली ही नाजूक हसली

अबोली अता का रुसली?

हात लाविता खुदकन फुलली

घेऊन फुलांची ही ओन्जळ

उभी अशी मी आंगणी

रिक्त करावी आता कुणाच्या

पदचरणी?