कविता लेखन ही एक अद्भुत अनुभूती आहे. कवितेचा जन्म होणे ही प्रतिभेची एक विलक्षण अशी प्रक्रिया आहे. कुठलीतरी एक अनामिक ईश्वरी म्हणा किंवा दैवी म्हणा किंवा अजून काही तरी म्हणा. पण अशी एक शक्ती संवेदनशील मनाला स्फूर्ती देते, प्रेरणा देते आणि त्यातून कवितेचा जन्म होतो… ती प्रेम कविता असो की विरह गीत, देशप्रेमाचे गीत असो की वात्सल्यपूर्ण अभिव्यक्ती असो, उपहास, विडंबन गीत असो की एखादी दर्दभरी वेदना मांडणारी कविता असो… ती जन्माला येताना कवीला रक्तबंबाळ करून सोडते. अर्थात कवितेच्या जन्मानंतर होणारा आनंदही अलौकिक असतो. आपल्या हातून काहीतरी निर्मिती झाली आहे अशा जाणिवेनंतर निर्माण होणारी पोकळी आणि अंतर्बाह्य व्यापून राहणारी हुरहूर… हीच तर कवीची खरी कमाई असते. कविता म्हणजे केवळ यमके जुळवणे नव्हे किंवा आपल्या भावना, विचार केवळ शब्दबद्ध करणेही नव्हे..
हल्ली आपण नवोदित कवींच अमाप पीक आलेलं पाहतो. पण त्यातून सर्वजण पुढे का जात नाहीत ? का नामवंत होत नाहीत ? कारण त्यांना कविता लेखनाचे तंत्र आणि मंत्र माहित नसते. कवितेचा अंकुर कसा फुलवायचा आणि तिला कशाप्रकारे प्रस्तुत करायचे याची कल्पना आणि त्याचे शास्त्र त्यांना माहित नसते. कवितेचे सादरीकरण हे सुद्धा एक तंत्र आहे. कवितेतील शब्दांबरोबरच हावभाव, देहबोली, शब्दफेक आणि स्वरसंस्कार या गोष्टीही आवश्यक असतात.
विश्व मराठी परिषदेने याचसाठी कविता लेखन आणि सादरीकरण ही ऑनलाईन कार्यशाळा आयोजित केली आहे. यामध्ये नामवंत आणि प्रतिथयश कवी आपल्याबरोबर संवाद साधतील आणि कवितालेखनाचे मर्म उलगडून दाखवतील. त्यातूनच तुमच्यातील कवी खऱ्या अर्थाने विकसित होईल आणि तो कवी संमेलने, मैफिली, सोशल मीडिया गाजवू शकेल. स्वतःच्या कवितांचे यूट्यूब चॅनेलही काढता येईल.